بررسی جنین‏زایی رویشی دو رقم تجاری و خودروی گوجه‏ فرنگی در محیط‏های کشت بافت مختلف

جنین‏زایی ‏رویشی ابزار کارآمدی است که جهت تولید تعداد زیادی گیاهان برتر یا تراریخته مورد استفاده قرار می‏گیرد. به‏منظور بررسی جنین‏زایی رویشی دو رقم تجاری1[1] و خودروی2[2] گوجه‏فرنگی در سه محیط کشت مختلف و با هدف مشخص نمودن محیط غذایی و اندام‏های مناسب جهت کشت بافت این گیاه، آزمایشی در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی و آرایش فاکتوریل در چهار تکرار انجام شد. در این آزمایش قطعاتی از محور ‏زیر ‏لپه و ریشه نهال‏های بذری رشد یافته درون شیشه گوجه‏فرنگی، در سه محیط کشت مایع b5، ms و nl کشت شدند. پس از انتقال نمونه‏های مورد کشت از محیط القایی و حاوی اکسین به محیط‏های بدون اکسین‏، جنین‏زایی رویشی آن ها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که برخلاف محیط کشت nl که در آن هیچ جنینی مشاهده نشد، اما میزان جنین زایی رویشی به طور معنی‏داری در محیط کشت b5 بیشتر از ms بود. هم چنین مشخص شد که رقم خودرو نسبت به رقم تجاری افزایش معنی‏داری در تولید جنین ‏‏رویشی دارد. نتایج مربوط به اثرات متقابل نیز نشان داد که بین رقم و محیط کشت در سطح احتمال 1 درصد و بین رقم و ریزنمونه در سطح احتمال 5 درصد، اثر متقابل وجود دارد. با توجه به نقش مهم مواد تشکیل دهنده محیط‏های کشت بر جنین‏زایی رویشی، تأثیر غلظت‏های مختلف ساکارز (10، 20، 30 و 40 گرم در لیتر) بر این پدیده، در شرایط درون شیشه‏ای مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که مناسب‏ترین غلظت جهت جنین‏زایی رویشی این گیاه، غلظت 20 گرم در لیتر ساکارز می‏باشد. هدف از بررسی حاضر تعیین بهترین شرایط کشت و مناسب ترین اندام و هم چنین مقایسه رفتارهای دو گونه وحشی و اهلی گیاه گوجه‏فرنگی در کشت بافت این گیاه می‏باشد.